Een zeer heldere meteoor wordt een vuurbal genoemd. De meteoor kan een bolide* worden genoemd als hij wordt geassocieerd met een rooktrein en detonaties. Detonatie, is een knal vergelijkbaar met een straaljager die door de geluidsmuur vliegt. Dit heeft als gevolg dat het niet altijd duidelijk is of het een meteoriet of een straaljager was. Opmerkelijk is dat deze gebeurtenissen enorme krachten kunnen voortbrengen. De recente Russische meteoor creëerde een supersonische  schokgolf op 15 februari 2013 waarbij aanzienlijke materiële schade en letsel  werden veroorzaakt.

Als de krachten op deze meteoor te groot wordt, zal fragmentatie optreden. Met als gevolg  dat dit fenomeen resulteert in een paar tot zelfs vele duizenden individuele stukken. Het gebied op de meteorietdekking op het grondoppervlak is een distributie-ellips die ook bekend staat als een uitgestrekt veld.
Wanneer de meteoroïde door de atmosfeer gaat, treedt  ablatie* op.  Daar smelt en verdampt het materiaal van het oppervlakte. Vervolgens kan ablatie kan ook regmaglypten* produceren. Vliegschade wordt geproduceerd tijdens het passeren van een meteoroïde door de atmosfeer. Ze zien er vaak uit als duimafdrukken die in het oppervlak worden geduwd. Het afsmelten van het buitenoppervlak door verhitting, vanwege zijn hoge snelheid door de atmosfeer, is ook de oorzaak van de fusiekorst. Wat kenmerkend is aan de buitenkant van meteorieten. Het zijn deze factoren die ons helpen bij de identificatie ervan. Meteorieten vertonen uiterlijke kenmerken van ruimtesteen dewelke verschillen van die van aardrotsen.

Een georiënteerde meteoriet wordt gevormd wanneer de doorgang door de atmosfeer zich in een stabiele positie bevindt. Het verkrijgt de karakteristieke ablatie-kenmerken doordat het meestal op één oppervlak wordt gesmolten. Onder deze kenmerken zijn een afgerond vooroppervlak of een kegelvorm. Vaak ook radiale lijnen van smelten in het vooroppervlak. Met als gevolg een opgerolde lip van gesmolten materiaal dat is afgekoeld rond de omtrek van de achterzijde.