Wat zijn lunar of maan meteorieten?

Lunar meteorieten en mars, zijn meteorieten vanaf de maan of van mars. m.a.w. Het zijn gesteenten die op aarde worden gevonden en die van de maan zijn uitgeworpen. Dit kan door de inslag van een asteroïdale meteoroïde of mogelijk een komeet.

Meteoroïden inslagen

Meteoroïden slaan elke dag op de maan. De maan ontsnappingssnelheid is gemiddeld 2,38 km/seconde. Elke steen op het maanoppervlak die wordt versneld door de impact van een meteoroïde. Als de  ontsnappingssnelheid  groter is als de zwaartekracht van de maan, zal deze de maan verlaten.

Meteorietinslag bloedmaan
Men schat dat de ruimterots die op de maan is ingeslagen ongeveer 2 kilo woog. Dat is zo groot als een voetbal. Zonder maansverduistering zou de inslag onopgemerkt voorbij zijn gegaan. Omdat het licht van de maan sterker is dan de lichtflits van de inslag.

Hoe zijn deze maan meteorieten hier gekomen

De meeste stenen die van de maan worden geworpen, worden gevangen door het zwaartekrachtveld van de aarde of de zon. Ze gaan in een baan rond deze lichamen. Over een periode van een paar jaar tot tienduizenden jaren vallen deze op de aarde.

Sommige die in een baan om de zon maken, kunnen uiteindelijk ook de Aarde raken. Dit kan gebeuren tot enkele tientallen miljoenen jaren nadat ze vanaf de maan zijn gelanceerd. Meer dan 340 genoemde stenen zijn beschreven in de wetenschappelijke literatuur die maan meteorieten zijn.

Hoe herken je maan meteorieten.

De meeste van de maan meteorieten zijn breccia’s die zijn samengesteld uit fijn materiaal van dichtbij het oppervlak van de maan. Dit fijnkorrelige materiaal is door vele effecten gemengd.

Dientengevolge is de samenstelling en mineralogie van een breccie* maan meteoriet waarschijnlijk meer representatief voor de regio waaruit hij is gekomen dan voor enige enkele niet-aangetaste (stollings) rots uit dezelfde regio.

*Breccie komt van het woord ‘breccia’, wat een geologische term is die wordt gebruikt wanneer stenen bestaande uit gebroken fragmenten samen cement vormen om een ​​fijnkorrelige matrix te vormen

Wat weten we

We weten dat het materiaal van het maanoppervlak over een groot deel van de maan, en de meeste van de andere kant, slechts 3-6% FeO heeft, omdat het zeer veldspatig is.
Ongeveer de helft van de maan meteorieten hebben 3-6% FeO. Dus deze meteorieten zijn volledig consistent met afleiding uit de typische veldspaat hooglanden.
Deze verschillende factoren leiden tot de ironische omstandigheid dat de veldspaat maan meteorieten samen ons een betere schatting geven van de samenstelling en mineralogie van het typische hoogland oppervlak dan we konden verkrijgen van de Apollo monsters.

De meteoren van de maan hebben ons ook voorzien van basismaterialen van meer kristallijne bassalt die anders zijn dan die welke zijn verzameld bij de Apollo- en Russische Luna-missies. In het bijzonder zijn de NWA773- stenen die verschillend zijn van elke steen in de Apollo-verzameling

FeO
Fig: Kaart van de oppervlakteconcentratie van ijzer (uitgedrukt als FeO) op de maan naast (links) en ver van de zijkant (rechts). Dit op basis van spectrale reflectiemetingen uitgevoerd door de Clementine-missie in 1994. De FeO-gegevens, van 70 ° S tot 70 ° N, overlappingen een gearceerde reliëfkaart. Hoge FeO-gebieden komen voor waar vulkanische lava's (merrie-basalt) enorme reuzenkraters vulden. Lage FeO-gebieden komen overeen met de veldspaat uit hooglanden. Met dank aan Jeff Gillis.